MAKALE

Sosyal ortamlarda bulunmaktan utanma ve başkaları tarafından olumsuz değerlendirileceği korkusu yüzünden kaçınma davranışı ile kendini gösteren bir hastalık türüdür. Bu çocuklarda; bir grup içinde konuşurken ya da herhangi bir eylemde bulunurken aşırı sıkılma, yüz kızarması, titreme ve kaygı hali vardır. Hata yapmaktan, kendisini toplum içinde küçük düşürecek bir davranış sergilemekten, herkese rezil olmaktan çok korkar; toplum içine girmek istemez ve böyle ortamlarda bulunmaktan kaçınırlar. Örneğin; sosyal anksiyete bozukluğu olan çocuk topluluk içinde rahat konuşamayabilir, yemek yiyemeyebilir, umumi tuvaletleri kullanamayabilir.

Sosyal ortamlardan kaçma, kişinin mesleğini ve eğitimini sürdürmesine engel olacak derecededir.

Genç ve erişkinlerde daha sık görülmekle birlikte çocuklarda da rastlanmaktadır. Çocuklarda sosyal sosyal anksiyete bozukluğu, daha çok yabancı kişilerle ilişkiye girmekten kaçınma davranışı şeklinde görülür. Burada çocuk; yakınları dışındaki kişilerle konuşmayı, iletişime girmeyi reddeder. Aile içinde oldukça cana yakın ve samimi ilişkiler kurabilmelerine karşın, bu çocuklar, yabancılara karşı aşırı tedirgin ve soğukturlar. Arkadaş edinmekte çok zorlanır ve arkadaşlığı sürdüremezler.

Küçük çocuklardaki her kaçınma davranışı tam anlamıyla bir sosyal sosyal anksiyete bozukluğu olarak değerlendirilmez.

Çocuğun 2-2,5 yaşına kadar yabancılara karşı gösterdiği tepki ve korku hali normal kabul edilir. Çocuklar, okul öncesi dönemde, yabancı erişkinlerin yanında utangaç davranabilirler. Yetiştirme tarzına bağlı olarak utanma duygusunun derecesi ve süresi değişebilir. Çocuklarda sosyal sosyal anksiyete bozukluğunda görülen kaygı hali, yalnızca erişkinlerle karşılaştıklarında değil yaşıtları karşısında da görülür. Sosyal sosyal anksiyete bozukluğu olan çocuklarda okul işlevselliği de azalma gözlenir. Okul başarısında düşüklük, öz güven azlığı ve arkadaşlık kuramama sıklıkla karşılaşılan sorunlardır. Tedavide çocuklar özellikle psikoterapiden fayda görür, ilaç kullanımı da gündemdedir.